tələ

is. Vəhşi və ov heyvanlarını və ya quşları, eləcə də siçan və s. tutmaq üçün cürbəcür qurğu. Sərçəni bir qırğı edərkən şikar; Bir tələyə oldu qəzadan düçar. A. S.. Tələyə də bir zorba siçovul çoxdan düşüb gəbərmişdir. H. S.. // məc. Hiylə, qurğu. <Mahmud bəy:> Çoxdandır gözləyir yolunu tələ; Nəbi bu gün-sabah keçəcək ələ. S. Rüst..

◊ Tələ qurmaq məc. – birini aldatmaq üçün qurğu qurmaq, tədbir görmək, hiylə işlətmək. <Səfi bəy:> Çingizə bir elə tələ qurmuşam ki, əlimdən qurtarası deyil. S. S. A.. Tələyə düşmək məc. – hiyləyə uymaq, hiyləyə aldanmaq, tora düşmək. Dəmirov tələyə düşdüyünü anlayırdı. S. R.. Tələyə salmaq məc. – hiylə ilə birini çıxılmaz vəziyyətə salmaq, tora salmaq. <İbrahim bəy:> . . Mən onu elə bir tələyə salım ki, ölənə qədər çıxa bilməsin. N. V.. <Veysəl:> İki yüzdən artıq fəhlə səni görəndə zağ-zağ əssin, iki gədə səni tələyə salsın?! Ə. Vəl..